2023 is een songfestivaljaar om snel te vergeten. In de eerste plaats natuurlijk vanwege het resultaat. Met een twee-na-laatste plaats in de halve finale en een 32e plaats totaal was dit het slechtste resultaat sinds Trijntje’s scheurjurk. Maar toch vond ik dit eigenlijk nog een moeilijker te verdragen songfestivaljaar dan 2011, 2012 en 2015. ■ Door: Gert Waterink ■
De Coronapandemie heeft op onnavolgbare wijze bloot gelegd dat het songfestival vooral een entertainment blockbuster is van jewelste waar de macht van het grote geld in exponentieel tempo groeit. De afwezigheid van voormalige festivalgrootheden als Rusland en Turkije zal daar ook mee te maken hebben. Nieuwe geldbronnen dienen aangeboord te worden, ook omdat het traditionele kijken via de TV steeds meer afneemt (de EBU verdoezelt dit een beetje). De TikTok-generatie wordt machtiger. Corona heeft dus veranderingen teweeg gebracht sinds 2020 die opmerkelijker lijken te zijn dan de gehele jaren ’10 op het songfestival. En helaas heeft daarbij ook het live wedstrijdelement aan kracht moeten inboeten. Ziet AVROTROS dat ook? En hoe richten we eventueel nieuw songfestivalsucces in met het recente nieuws van een licht gewijzigde selectiecommissie en het aanstellen van een nieuwe delegatieleider? Lees verder